Los Cuernos, de Hoornen

Voorbereidingen voor de reis

Lekker aan de koffie, boeken op tafel en de laptop bij de hand. Buiten schijnt de zon ons vanaf een strakblauwe hemel tegemoet. Kijkend naar de plaatjes, lezend in de begeleidende teksten wetend dat je over een paar weken hier deel van uit gaat maken. Je fantasie schotelt je onbewust een romantisch(er) beeld voor van wat je gaat zien en beleven.

In die fantasie is geen plaats voor vermoeidheid, pijn, regen of wind. Je weet dat het erbij hoort, maar je voelt en realiseert het je niet. Daarom is de echte beleving altijd mooier…

Je trotseert de elementen. Je vecht om tegen de wind in verder te wandelen of wordt van uit onverwachte hoek bijna omgeblazen door diezelfde wind. De ene keer sta je hijgend boven aan weer een heuvel, doet je jas open vanwege de warmte, en even later weer dicht tegen de koude. Je zet een muts op je hoofd, doet handschoenen aan en een das om, om even later met de muts, handschoenen en de das in je hand verder te wandelen.

Fantasie of werkelijkheid

In je fantasie heb je ook nooit honger of dorst. Ook dat komt ter plekke wel. In die fantasie heb je ook al een beeld van hoe je de foto gaat maken. Die foto, die maak je nooit! De omstandigheden zijn altijd anders dan je had verwacht. Er is geen strakblauwe lucht. Die ene wolk hangt niet net boven die bergpiek en die prachtige zonsondergang leek bij lange na niet op die ene die je op internet gevonden had.

Dan kom je 22 kilometer, en 9 uur wandelen later terug op het beginpunt van je wandeling, vormen zich in de grijze lucht wolken en duwt de zon voor enkele momenten diezelfde wolken opzij zodat enkele zonnestralen de bergrug Cordillera Paine mooi uitlichten.

Dan heb je niet “die foto”. Het is een andere foto waarmee je met een gelukzalige glimlach op je gezicht de dag afsluit.