Een bron van inspiratie
Een van de ieder jaar terugkerende onderwerpen in de fotografie is de Taraxacum officinale, beter bekend als de Paardenbloem. Hoewel de gele bloem het slechts zelden tot een bijzondere foto haalt is het een totaal ander verhaal voor de pluizenbol. De pluizenbol kom na het bloeistadium tevoorschijn. Voor veel fotografen is dan de lente pas echt begonnen.
Door het grote aanbod van pluizenbol foto’s in vele, vele varianten wordt het steeds moeilijker om met iets bijzonders te komen. Aan deze foto is ook een middagje experimenteren in de studio voorafgegaan. Een van de uitdagingen was het zoeken naar een pluisje waaraan geen geknakte stekeltjes zaten. Met behulp van een pincet en een “derdehandje” wist ik het ene zaadje in het klemmetje te plaatsen en rechtop te zetten.
Een “ derdehandje” is trouwens een soldeerhulpje. Een standaard met daaraan een paar krokodillenklemmetjes waarin je normaal gesproken het te solderen object kunt vastzetten zodat je met je eigen handen de tin en de soldeerbout kunt gebruiken.
Fotograferen met een oud Helios objectief
Na het plaatsen van het zaadje komt natuurlijk het juist plaatsen en instellen van de flitslampen. Van dit beeld heb ik verschillende varianten. Ik ben met een “droge” foto begonnen. Met behulp van een paar tussenringen en een Helios lensje (Een oud type Russische lensje met een bijzonder bokeh) wist ik een meer dan 1:1 verhouding te krijgen. Een vernevelaar zorgde voor de minuscule druppeltjes op het zaadje. Door de beperkte scherptediepte in combinatie met het speciale lensje kwam ik uit op dit effect.
Tijdens de sessie maakte ik meerdere opnames. Bij deze opname had ik wat mij betreft de WOW factor bereikt.
Het was een leuk experiment met de Taraxacum Officinale en het zal zeker niet mijn laatste experiment zijn geweest, of hoe één fragiel zaadje van de paardenbloem je een middagje bezig kan houden.