Een kleine verandering in de intensiteit, de kleur of de spreiding van het licht, en je waant jezelf in een totaal ander land. Hoe vaak stond ik niet aan het zwarte strand Reynisfjara met als uitzicht deze tot de verbeelding sprekende rots pieken. Skessudrangar, Landdrangar en Langhamrar overblijfselen van een vulkaanuitbarsting gedurende de laatste ijstijd. Rots pieken die samen beter bekend zijn als de Reynisdrangar.
IJsland, het land van elfen en trollen
Er is in IJsland vrijwel geen rots te vinden waarover geen mooi verhaal te vertellen is of waarover zelfs legendes zijn geschreven. Zo ook over de Reynisdrangar. Over deze rots pieken zijn er zelfs twee. De eerste gaat over twee trollen die probeerde een driemaster aan land te trekken. Het werk was zwaarder en duurde langer dan voorzien. De trollen hadden niets in de gaten, maar toen de eerste zonnestralen boven de horizon uitkwamen veranderde de trollen onmiddellijk in steen.
Het andere verhaal gaat over een echtgenoot die zijn vrouw terugvond, ontvoerd door de twee trollen. De vrouw was in de nacht bevroren en overleden. De man liet de twee trollen zweren nooit meer iemand te zullen doden. De vrouw, de liefde van zijn leven vond haar lot tussen de versteende trollen en het water van Reynisfjara.
In 1991 werd het strand bij Reynisfjara door The American Journal “Islands Magazine” uitgeroepen tot een van de tien mooiste niet tropische stranden ter wereld.
En ik, ik sta hier. Hier waar ik al vaker heb gestaan, en een landschap overzie dat ik nog nooit eerder heb gezien. De stand van de zon, de reflectie op de door ijskoude wind opgestuwde golven, de pastelachtige wolkenlucht, en ver in zee de legendarische rotspunten Reynisdrangar.
De metallische glans reflecterend op het kolkende water heeft een hypnotiserend effect. Klik, klik, klik… De ene na de andere opname wordt gemaakt, en steeds als ik door de zoeker kijk denk ik dat het nu toch weer mooier is. Klik, klik, klik…
De hypnose voorbij
Dan dooft het licht langzaam uit. Een sliertige wolk schuift langzaam voor de zon. Ik kom bij uit mijn hypnose en aanschouw nog enige tijd het tafereel. Gelukkig met wat ik net mocht zien laat ik het ijskoude zwarte strand weer achter me.