Menu Sluiten

De foto die er bijna niet was…

De dag begint met de belofte van mooi weer. De lucht is strakblauw. Strakblauw zoals je enkel op ansichtkaarten ziet. De bergrug Cordillera Paine spiegelt mooi in het blauwe meer “Lago Pehoé”. De camera heeft het al gezien en roept me, maar we hebben haast. De boot ligt klaar om ons naar “Guarderia Lago Pehoé” te brengen. Als we deze boot missen, of we niet mee kunnen omdat de boot vol zit zullen we ons wandeldoel niet kunnen halen.

Reservetijd

Ons wandeldoel is het uitzicht op de grijze gletsjer. Een wandeling die onze naar verwachting minimaal 6 uur gaat bezighouden. Als we alleen de verwachtte wandeltijd tellen hebben we iets minder dan twee uur reservetijd. Reservetijd is nodig voor de pauzes, broodnodige fotostops, en natuurlijk voor het beloofde uitzicht.

Nog voordat de trossen worden losgegooid breekt de dag zijn belofte. De lucht trekt dicht in een tempo zoals ik het nog nooit eerder meemaakte. Een wit/grijs deken van wolken vlakt het licht af en beperkt daarmee de fotografische schoonheid van het landschap. Met het afvlakken van het licht vlakt ook mijn enthousiasme om te fotograferen af. Ik kijk naar de meer dan 10 kilogram wegende rugzak waarvan de inhoud is veranderd van mijn favoriete werktuigen naar 10 kilogram wandelballast. Ik sta er niet te lang bij stil. Fotografisch interessante dagen worden afgewisseld door iets mindere dagen. Ce la vie.

Ontdaan van motivatie en inspiratie wil ik benedendeks wachten tot de boot aanlegt op zijn bestemming. Dat houd ik bijna twee minuten vol. Ik ben te rusteloos om nog 28 minuten op het ongemakkelijke houten bankje te blijven zitten. Ik haal mijn camera uit de rugzak en klim aan de achterzijde via de trap naar het bovendek.

Streven naar een topper per dag

Wat het uitzicht zal worden weet ik al, de Los Cuernos. Wat ik niet weet en waar ik eenmaal aangekomen op het bovendek achter kom is dat het meer ondanks de snelheid van onze boot nog steeds grotendeels rimpelloos is. Het gevolg is een dubbelle Los Cuernos. Snel schiet ik enkele foto’s.

Niet iedere foto die geschoten wordt is een topper, maar mijn streven is om iedere dag een topper te schieten. Op het moment van schieten weet ik nog niet dat dit de topper zou zijn. Hoewel we met veel plezier de wandeling maken, het licht wordt deze dag niet meer interessant voor nog een topper. En de topper is een foto die er bijna niet was.

 

Bezoek mijn printshop