Menu Sluiten

Winters IJsland, een koude omgeving om warm van te worden

De dagen worden korter, temperaturen dalen. Binnen is het aangenaam warm, buiten slaat de snoeiharde wind je om de oren. De gletsjers houden angstvallig hun water beter vast waardoor het peil van de rivieren daalt. Het geweld van het vallende water slaat de druppels uiteen tot fijne nevels die door de ijskoude begroeiing en rotsen meteen worden gegijzeld. Laag voor laag voor laag.

Structuren in vele vormen en maten vormen zich. Kleuren trekken zich terug. Het landschap is teruggebracht tot een kleurenpallet van wit, blauw en diverse grijstinten. Een koude omgeving om warm van te worden.

Glibberend naar beneden

Ik sta aan de top van een van de beroemdste IJslandse watervallen, de Gullfoss. Het pad naar beneden is glibberig. Platgetrapte sneeuw door twee keer zoveel voeten als bezoekers hebben de sneeuw samengeperst tot een baan van ijs.

Mijn schoenen worden voorzien van crampons. Zijn metalen punten vinden goed houvast in het compact getrapte ijs onder mijn voeten. Achter mij voel ik de jaloerse blikken van de cramponloze medemens die niet anders kan dan de schoonheid van de ijssculptuur van boven te aanschouwen.

Overmoed, een realistisch gevaar in IJsland

Ondanks de aanwezigheid van mijn crampons, of beter gezegd dankzij mijn crampons, ben ik nog bewuster van iedere stap die ik zet. Het grootste gevaar zit hem immers in de overmoed die je kunt krijgen door gebruik te maken van hulpmiddelen. Hulpmiddelen zijn ten slotte geen wondermiddelen.

Zou het kunnen? Hier staan om je heen kijken en niet op zijn minst heel even ontroerd zijn? Ik heb vlinders in mijn buik. Verliefd zijn op een landschap, kan dat? Ik vind me zelf terug, zittend op mijn knieën terwijl ik de omgeving minutieus in mij opneem. Nog even kijken zonder camera. Het moment in mijn geheugen vast leggen als een dierbare herinnering.

 

Bezoek mijn printshop

 

Het late ochtendgloren…

Het is ongeveer 08:00 uur als we wakker worden in onze vakantiewoning ergens aan het begin van het Snæfellsness schiereiland op IJsland. Vandaag hebben we een ontmoeting met het ochtendgloren. We hebben nog wat tijd over voor een goed ontbijt, een douche en het vinden van een goede plek voor onze ontmoeting.

Het is halverwege januari en dus hartje winter in IJsland. Dat wil zeggen dat zelfs het ochtendgloren uitslaapt. We zullen hem of haar dan ook niet eerder hoeven te verwachten dan omstreeks 11:00.

Wat zegt het woordenboek over het ochtendgloren?
1) Aanbreken van de dag 2) Begin van de dag 3) Begin van de ochtend 4) Dageraad 5) Het aanbreken van de dag 6) Morgenschemering 7) Morgenstond 8) Ochtendstond 9) Zonsopgang.

Er is nog voldoende tijd maar hebben ook nog een flinke rit voor de boeg. Het liefst heb ik de mythische gletsjer Snæfellsjökull, minimaal in zicht op het moment dat het ochtendgloren zich voltrekt.

Naar Ytri Tunga

Als we beginnen aan de rit is het nog aardedonker. Toch kleurt de onderzijde van de wolken al rood, dieprood. De afstand tot onze eerste fotostop bedraagt dan ook niet meer dan luttele honderden meters. Niet handig dus als je nog ongeveer 100 kilometer voor de boeg hebt naar het plaatsje Ytri Tunga. Vanaf Ytri Tunga is het door mij eerdergenoemde uitzicht op de Snæfellsjökull, meestal grandioos.

De lucht kleurt langzaam van donker- naar azuurblauw. De wolken staan hun kleur af aan de sneeuw die roze tot rood kleurt. We stoppen nog enkele keren uit angst de mooiste kleurschakeringen te missen maar vinden onze bestemming nog voor de zon zich boven de horizon verheft.

Een grandioos kleurenpallet

De bergen gitzwart, de sneeuw spierwit, de lucht bijna diep purple. Onder de indruk van het onaardse kleurenpalet zou je bijna vergeten je foto te maken.
 

Bezoek mijn printshop